zaterdag 2 mei 2015

En we madderen door.....

Niet een erg positieve titel voor mijn gekrabbel over de Holle Kropper, zeker niet omdat het bedoeld is mijn belevenissen te delen met medefokkers en belangstellenden. Wie weet vind iemand het leuk om van die rare sierduiven te gaan fokken door dit te lezen.
Ik weet niet wat ik fout doe, maar het is mij in al die jaren nog nooit gelukt om op een fatsoenlijke manier Holletjes groot te brengen onder de originele ouderkoppels.
Ik heb dit jaar wel een paar voedsterkoppels beschikbaar, maar wil toch proberen om binnen mijn systeem wat jongen groot te krijgen onder de fokkoppels zelf. Ik had een paar koppels zover dat ze de eerste dagen redelijk voerden. Redelijk zeg ik, ik weet hoe snel ze kunnen groeien, dus ook zouden moeten groeien. Alles wat een jong in het nest aan energie moet geven om te overleven komt de uiteindelijke kwaliteit niet ten goede. na een dag of 5 sloeg het noodlot weer eens toe, tekort voer erin, beetje overleggen, jongen omswitchen, bij voeren, weer de beproefde methode van P40 weken en opspuiten.
Toch gaat het allemaal niet meer zoals dat tot een paar jaar geleden verliep. De duiven zetten niet meer aan op de P40 pap(Ik heb er in het verleden misschien 200 grootgebracht met deze methode), alternatieven lijken ook niet lekker te werken. Nogmaals wat doe ik fout, ik begrijp er niets meer van.
Vol jaloezie kijk ik dan naar foto's van collega fokkers waar de jongen de pan uit groeien onder hun eigen ouders........
Maar goed, fokseizoen 2015 verliep nogal teleurstellend, ik heb nu 4 jongen gespeend, liggen er nog 2 onder een voedsterkoppel, deze week komen er nog een paar eitjes uit, ook onder voedsterkoppels. Om te hergroeperen had ik alles maar even gescheiden, vanmiddag alles weer bij elkaar gezet, meteen de koppels wat uitgewisseld, met de info die ik nu heb, misschien nuttig.
Kweekseizoen was dus lang niet wat ik er van had verwacht zover, maar, ik liep vanochtend het hok in, zag een doffer van vorig jaar zich stellen en blazen, was meteen weer verkocht. Verknocht aan de Holle Kropper zal ik altijd wel blijven, wat een ras, wat een kleur dat zwartbont.....
Nog een paar foto's van de jongen in de schaal, een 100% zwartbont en een kruising met een paar witte pennen. Dit soort dieren is uitermate geschikt om te kruisen in de bonten, vaak bij de 2de generatie komt de bont tekening al bijna volledig terug. 
Kruising zwart witpen
Kruising en 100% zwartbont