zondag 13 december 2015

Oneto 2015

Vanmiddag Oneto bezocht, genoten, mooie klas Holle Kroppers, met goede winnaars, maar nog belangrijker veel kwaliteit net daaronder. Oh ja, nog het aller belangrijkste: het was echt gezellig


Blauwkras Peter van der Spek

Geelzilver Jan Deuzeman

Blauwschimmel Peter van der Spek

Recessief rood, Peter Goossens

Geelbont fam. Wekking

zaterdag 21 november 2015

Ode aan de nestor

Vorige week had ik de eer om weer eens een paar uur te gast te zijn bij de familie Weijmer in Kampen. Op zich niet heel bijzonder, ware het niet dat ik op bezoek was bij één van de beste duivenfokkers van Nederland. Aardige en gastvrije mensen, met respect voor iedereen.
Henk inspecteert de kwaliteit in de rennen bij Jan Deuzeman.
Henk Weijmer, telg uit een duivenfamilie. Pa was duivenmelker, postduiven, maar ook Slenken, alle broers Weijmer werden ook duivenmelkers. Postduiven, rollers, vliegen op vliegkisten, meeuwen, Brunners, allerhande vliegkroppers, zo ongeveer elk ras wat maar voor handen kon zijn werd in de familie geprobeerd en geëvalueerd. Melkers in hart en nieren. Niet vreemd dat er een fokker uit een dergelijke familie naar voren komt die de hoogste toppen scheerde, die elke keer weer bewondering wist te oogsten voor de fokprestaties die hij leverde.
Verhalen worden er verteld, de belevenissen van de familie en broers Weijmer in de duivensport zijn eindeloos.
Typisch fokproduct van Henk Weijmer, jonge doffer, nog niet doorgeruid
Als jonge jongen speelde Henk met de postduiven, hij bezat er nooit veel, maar wel altijd mee doen om de grote prijzen, dit hield hij vol tot in de late jaren tachtig. Genoeg geweest was het, er moest eens wat anders komen. Holle Kroppers, het ras dat hij veelvuldig bewonderde op de shows van de plaatselijke sierduivenclub. Het ras dat gedragen werd in Kampen en omstreken door de legendarische Gerrit Roozendaal. 
Henk werd zo gewaardeerd dat toen op het moment dat hij bekend maakte met Holle Kroppers te beginnen, een destijds bekende fokker al wist te melden:"Over 2 jaar is er voor ons geen eer meer te behalen, let maar op!" Hoe waar bleken die woorden te zijn, na een paar jaar in de Holle Kroppers won Henk al met zijn witten. Later werd er meer en meer toegelegd op de bonte kleurslagen. Rood en geelbont, wie heeft ze nu nog? Daarnaast de zwartbonten, de kleurslag die hij heden ten dage nog op het hok heeft.
Hoe goed de fokker Henk Weijmer is? Ik herinner me een Giesbertsprijs met een geelbonte, toendertijd de kleurslag met de zwaarste competitie. Verder ontelbare erecertificaten, onder andere op Avicultura, Championsshow en de grote zendingen die de "Vrienden Holle Kropper Fokkers" rondom het millenniumjaar in de kooien wisten te brengen.
Toevallig vandaag zie ik dat er in Den Haag een erecertificaat wordt gewonnen met een zwartbonte, de origine is uit de stam van Henk Weijmer. 
Fokduivinnen in de ren, niet showklaar
 Een paar uur praten met Henk Weijmer bied een scala aan fokkers wijsheden, opgedaan in de praktijk, de ervaringen uit een leven lang duiven houden samengebald in one-liners en raadgevingen, ondertussen zijn uitspraken toetsend met zijn gesprekspartner, want, misschien kan hij daar ook nog van leren. 
Luister je naar wat ik zeg is wat je hem ziet denken. Uit de mond van Henk is duiven fokken niet zo moeilijk. Het is goed of niet goed, geduld hebben, ach dat oogje, dat trekt wel bij. Deze komt er wel, mooie brede, zo'n dier kan je makkelijk mee fokken, ik weet het ook niet, kan er niet in kijken. Die bonten, da's niet zo makkelijk. Weet je zeker dat je dit wilt? 
Laat hem de duiven selecteren en je bent in een half uur wijzer dan je zelf in een jaar bent. Fokdieren worden aangewezen, showdieren nog even aangestipt. Slechte dieren worden als minder aangeduid, koppels gemaakt, het jaar erna heb je gegarandeerd een betere fok dan de jaren ervoor.
Henk is bijna een duif, denkt als een duif, voelt als een duif. Hij merkt eerder dat er iets aan de duiven mankeert dan je dat zelf ooit zal zien.
Henk Weijmer is een icoon in de sport, leren zien wat hij ziet, leren hoe je moet denken om de duiven te begrijpen, voelen wat hij voelt, zijn wijsheden in je hoofd, dat is wat je wilt, dat is wat deze man je kan leren.

Ja ik ben bevooroordeeld, ik ben subjectief. Melkers als Henk Weijmer zijn zeldzaam, hij is één van de weinige natuurtalenten die in onze sport rondloopt. Daarnaast is het een bescheiden en uiterst vriendelijke en opgewekte man. Ik hoop nog heel lang van zijn kennis en gezelschap te mogen genieten!


zondag 8 november 2015

Sierduivenshow Noord-Nederland


Vandaag de Sierduivenshow Noord-Nederland in Drachten bezocht. Nadat vorig jaar de Friese en Drentse al bij elkaar ware gegaan in de mooie locatie in Drachten, heeft dit jaar de Groninger zich ook aangesloten. De 3 Noordelijke provincies samen in 1 show, met 1700 duiven, een mooie opmaat naar nog meer moois. Potentie genoeg, ruimte genoeg, animo genoeg.

Menno Apperlo won met een mooi dier, IJsduif vedervoetig, hij heeft zich al veel laten zien de afgelopen jaren, prima stam, prima melker.

Zoals altijd ging mijn belangstelling voornamelijk uit naar de Holle Kroppers in het bijzonder en de ander kropper rassen daar vlak achteraan. Ik loop meestal met inkooien al een ronde door de hal, gewoon om te kijken naar wat er zit en om te zien of mijn blik overeen komt met die van de keurmeester. Vaak vallen dieren in diverse rassen op, door een puike conditie, de klasse spat er dan vanaf. Leuk is te zien op de zondag of dit ook de blik van de keurmeester was.

Bij de Holletjes waren 36 dieren ingezonden, in het verleden is dit weleens veel meer geweest, vooral Groningen herbergde in het verleden mooie keuringen Holletjes. Toch mag, gezien de inzendingen de afgelopen jaren, niet gemopperd worden, vorig jaar werden er nog geen 20 ingestuurd. Leuk was te zien dat de mannen uit Twente en de Achterhoek de weg naar Drachten hadden gevonden. Daarnaast good old Piet Hiemstra en Jan Postma, ook al een vaste waarde.
De mannen uit Twente, 3 generaties Deuzeman

Beste Holle werd een witroek van Piet Hiemstra, niet de kleurslag die je bij deze oude rot zou verwachten. Maar hij flikt het weer, jaar in, jaar uit bij de winnaars, ik vind het knap.
Opvallende inzendingen bij de geelzilvers. Jan Deuzeman brengt al een aantal jaren een superkwaliteit, ook hier weer dieren met 96 punten. Hiemstra had ook in blauwschimmel een paar puike dieren, Deuzeman showde ook nog een zeer behoorlijke roodschimmel.
Jan Postma viel wat terug, blijkbaar hadden de dieren geen zin bij de keuring, op zondag lieten ze toch wat kwaliteit zien.
Hetzelfde kan gezegd worden van de zwartbonten van John Logemann. Dieren laten wel kwaliteiten zien, hoewel vooral de halslengte beter kan, op zondag zat er in ieder geval iets meer potentie in de dieren dan ze tijdens de keuring hebben laten zien.
Peter Goossens showde een paar behoorlijke blauwbonten, daarnaast de roodzilverbonten. Klasse wat deze man in een paar jaar fokken alweer in de kooien kan brengen. Een aanwinst voor het ras, revival van oude kleurslagen.

Hieronder nog wat foto's, de winnaar wilde zich niet zo mooi laten zien, wel een paar andere mooie dieren.
Roodzilverschimmel, Jan Deuzeman
Geelzilver, Jan Deuzeman

De winnaar van Piet Hiemstra 97 pnt.

Blauwschimmel, Piet Hiemstra







zaterdag 17 oktober 2015

Positief

Ik schreef in februari een stukje getitel: Vanaf de zijlijn . In dit stukje sprak ik mijn bezorgdheid uit over de teruglopende kwaliteit van de Holle Kropper, dit in relatie tot het snel afnemende aantal fokkers.
In dit stukje overigens niet alleen maar kommer en kwel, ook een aantal positieve punten werden belicht.
Hier in Nederland kunnen we toch de Facebook pagina, door Peter Goossens opgezet, aanmerken als het contactmedium voor de Nederlandse en ook buitenlandse fokkers. Doordat er opnieuw contacten onder fokkers ontstaan, lijkt het tij voor de Holle Kropper zo langzamerhand te keren.
Ik bemerk een nieuw elan onder fokkers, men gaat elkaar opzoeken, men is weer bereid om elkaar te gaan helpen, waardoor uitwisseling van fokdieren aan het plaatsvinden is. Dit gaat zeker een kwaliteitsinjectie opleveren.
Daarnaast heb ik dit seizoen al 3 evenementen bijgewoond, die allemaal als positief door mij werden ervaren.
Allereerst was er de "Middag van de bonte Holle Kropper", bij de onvolprezen familie Deuzeman in Vroomshoop, een jongdierendag maar dan even anders. Gewoon elkaars dieren bekijken, positief kritisch beoordelen en becommentariëren. De deelnemers waren onverdeeld positief over deze middag, misschien kon hier grootschaliger gedacht gaan worden. Het ging over de Holle Kropper en zijn fokkers, niet over perikelen die vanuit het verleden de boel alleen maar verstopt houden.
Bij de jaarvergadering van de "Vrienden" in Kampen werd er stevig gediscussieerd over hoe nu verder, de opzet van de bovengenoemde middag werd positief ontvangen.
Ook de dierbespreking in de middag werd door de leden zelf gedaan. Vertel over je eigen dieren en luister naar anderen die positief kritisch naar je fokresultaten kijken.
Op de jaarvergadering van de HKC in Borne werd hetzelfde onderwerp besproken, ook hier positieve geluiden. Bij de dierbespreking daar waren ook positieve geluiden te horen. Nederlandse en Duitse fokkers die meer op 1 lijn lijken te zitten dan eerst werd aangenomen.
Ontwikkelingen die de goede kant op gaan. De intentie is er om volgend jaar een middag voor de Holle Kropper te organiseren, los van welke club dan ook, een middag die in het teken mag staan van de Holle Kropper en zijn fokkers. 
Ik ben voor en ga zeker proberen een steentje bij te dragen om deze dag geslaagd te maken!




zaterdag 19 september 2015

De vrienden Holle Kropper Fokkers bij elkaar

19 september was het weer zover, de Vrienden Holle Kropper Fokkers kwamen bij elkaar voor de jaarvergadering. Tevens is er dan gelegenheid om wat jonge dieren mee te nemen, zodat deze kunnen worden besproken door de aanwezige fokkers.
Niet een hoge opkomst, maar dat maakte wel ruimte voor een zeer constructieve discussie over hoe het nu verder zou kunnen in de hobby. 
Ik heb hier zelf al eens over geschreven, anderen schrijven hierover, veel mensen klagen erover, maar weinig mensen proberen het tij te keren.
De middag van de bonte Holle Kropper is door de deelnemers in dusdanige goede aarde gevallen dat dit misschien een optie is om weer wat saamhorigheid en aantrekkingskracht op te wekken, ten gunste van de Holle Kropper.

Wat er vaak vergeten wordt in de vetes die allang doorsudderen onder mensen, groepen mensen en verenigingen, is dat de Holle Kropper de gemene deler voor al deze mensen is. Oplossing ligt bij de fokkers, niet bij mensen die aan de zijlijn staan. De fokkers zijn de mensen die de liefde voor het ras kunnen laten gelden. De liefde voor het ras gaat zorgen dat er weer mensen aangetrokken worden. De liefde voor het ras die er ook voor gaat zorgen dat de kwaliteit van de Holle weer de goede kant op gaat, ook daar mankeert nogal wat aan de laatste jaren. Laten we hopen dat de Nederlandse fokkers erin slagen om leading te zijn en te blijven bij het fokken en veredelen van de Holle Kropper.

Voor de bespreking waren 23 dieren aanwezig, ook niet veel, maar er waren wel een paar interessante dieren te bespreken.
Geelzilver Jan Deuzeman
Een geelzilver doffer van Jan en Gerrit Deuzeman liet mooie kenmerken zien, een geelzilver duivin liet ook mooie eigenschappen zien, maar haar staart bleef wegknikken, dus niet in staat om de stand vast te houden. Leuk is dan om te onderzoeken hoe dat mogelijk zou kunnen zijn.
Roodroek Freek van Vliet

Freek van Vliet liet een roodroek(roodrecessief) zien, met een heel donkere onderkleur. Freek vertelde dat het dier uit 2 zwarten was geboren. Mooi dier, met veel goede eigenschappen, maar ook met een iets knikkende staart, waardoor er net tekort vastheid in stand was.
Zwartbont duivin John Logemann

Verder liet John Logemann nog wat zwartbonten zien, daar moet nog wel wat aan gesleuteld worden.
Opvallend goed gekleurde geelroek Jan Deuzeman

Ondanks de lage opkomst een geslaagde dag, zeker omdat er na afloop nog even een bezoek werd gebracht aan de zieke Henk Weijmer, wat zeer op prijs werd gesteld.

zaterdag 5 september 2015

Bonte Holle Kroppers middag

Rare jongens die sierduivenfokkers. Zo zien ze elkaar maanden niet of soms misschien nog veel langer, zo staan ze bij elkaar op de stoep....
Het gebeurde een week of 4 geleden op Facebook: Gerrit en John zitten in 1 van hun regelmatige chats, zegt de een tegen de ander: "5 september, zullen we dan even bij elkaar komen om onze jongen te vergelijken?" "Ja is goed, vraag ik Henk." "Ok, dan vraag ik Peter."

Zwartbont Gerrit

Een dag later is alles geregeld, 5 september komen we even bij elkaar, gewoon om elkaars jongen te bewonderen, elkaar wat op weg te helpen.
Dat was dus vanmiddag, Henk opgehaald en op naar Vroomshoop, naar de familie Deuzeman, als altijd gastvrije ontvangers van weer een kleine Holle Kropper happening. Peter meldt zich even later ook.
De oogst van de dag: 50 bonte Holle Kroppers bij elkaar allemaal van 2015, van 4 fokkers. Zwartbont had wat de overhand, maar door de aantallen lieten de andere kleuren zich in kwaliteit niet ondersneeuwen. Gewoon een paar uur bij elkaar, elkaars dieren bekijken, wat tips en trics uitwisselen, bij kletsen, sociaal contact, het belangrijkste onderdeel van elke hobby.

Blauwbont Peter
Nee er was geen winnaar, ieder wees wel een paar favorietjes aan, duiven ruien echt flink, we kunnen er niets van zeggen, maar toch ook alweer zoveel. Hieronder de foto's van de dag, ze zeggen genoeg.
Drie wijze mannen 
Geimproviseerde showtent


Roodzilver Peter

Jan, Henk, Peter, Gerrit

                                     


zaterdag 2 mei 2015

En we madderen door.....

Niet een erg positieve titel voor mijn gekrabbel over de Holle Kropper, zeker niet omdat het bedoeld is mijn belevenissen te delen met medefokkers en belangstellenden. Wie weet vind iemand het leuk om van die rare sierduiven te gaan fokken door dit te lezen.
Ik weet niet wat ik fout doe, maar het is mij in al die jaren nog nooit gelukt om op een fatsoenlijke manier Holletjes groot te brengen onder de originele ouderkoppels.
Ik heb dit jaar wel een paar voedsterkoppels beschikbaar, maar wil toch proberen om binnen mijn systeem wat jongen groot te krijgen onder de fokkoppels zelf. Ik had een paar koppels zover dat ze de eerste dagen redelijk voerden. Redelijk zeg ik, ik weet hoe snel ze kunnen groeien, dus ook zouden moeten groeien. Alles wat een jong in het nest aan energie moet geven om te overleven komt de uiteindelijke kwaliteit niet ten goede. na een dag of 5 sloeg het noodlot weer eens toe, tekort voer erin, beetje overleggen, jongen omswitchen, bij voeren, weer de beproefde methode van P40 weken en opspuiten.
Toch gaat het allemaal niet meer zoals dat tot een paar jaar geleden verliep. De duiven zetten niet meer aan op de P40 pap(Ik heb er in het verleden misschien 200 grootgebracht met deze methode), alternatieven lijken ook niet lekker te werken. Nogmaals wat doe ik fout, ik begrijp er niets meer van.
Vol jaloezie kijk ik dan naar foto's van collega fokkers waar de jongen de pan uit groeien onder hun eigen ouders........
Maar goed, fokseizoen 2015 verliep nogal teleurstellend, ik heb nu 4 jongen gespeend, liggen er nog 2 onder een voedsterkoppel, deze week komen er nog een paar eitjes uit, ook onder voedsterkoppels. Om te hergroeperen had ik alles maar even gescheiden, vanmiddag alles weer bij elkaar gezet, meteen de koppels wat uitgewisseld, met de info die ik nu heb, misschien nuttig.
Kweekseizoen was dus lang niet wat ik er van had verwacht zover, maar, ik liep vanochtend het hok in, zag een doffer van vorig jaar zich stellen en blazen, was meteen weer verkocht. Verknocht aan de Holle Kropper zal ik altijd wel blijven, wat een ras, wat een kleur dat zwartbont.....
Nog een paar foto's van de jongen in de schaal, een 100% zwartbont en een kruising met een paar witte pennen. Dit soort dieren is uitermate geschikt om te kruisen in de bonten, vaak bij de 2de generatie komt de bont tekening al bijna volledig terug. 
Kruising zwart witpen
Kruising en 100% zwartbont
                                           

zondag 12 april 2015

De kweek deze week

Updates over de 4 kweekkoppels:
Koppel 1 is op 12 april weer gekoppels voor de 3de ronde.

Hun eerste jong groeit lekker nr. 8223.


Koppel 2 broed op nog steeds, verwachting is dat er komend weekend een jong uitkomt.
Hun jong van de eerste ronde doet het goed. nr. 8227

Koppel 3 zit op een jong van 9 dagen van de 1ste ronde, vandaag geringd nr. 8228, vandaag voor het eerst bijgevoerd met de hand(12april)

Koppel 4 is vandaag weer gekoppeld voor de 3de ronde, 12 april

Ik heb naast de 4 koppels zwartbont nog een proefkoppel, zwartbonte doffer x roodzilverduivin(geen bonte).

Hier zijn 2 jongen van, foto's hieronder. nr 8225 en 8226
 

zondag 5 april 2015

Voortgang in de kweek

De kweek verloopt zoals je het kunt verwachten, tenminste zoals ik het gewend ben. Voor sommige liefhebbers klinkt het misschien als moeizaam, maar omdat ik gewend ben om kweekboxen te gebruiken, lijkt het weleens wat minder te gaan. Ik denk trouwens zelf dat het meer met koud weer te maken heeft, dan met de kweekboxen, de duiven zijn in topconditie, dus daar kan het niet aan liggen.

Koppel 1 had de 2de ronde eieren, deze waren helaas onbevrucht. Koppel maar even uit elkaar, hergroeperen, duivin even rust, het helpt om overzicht te houden en te zorgen dat er altijd wel wat voedsters beschikbaar zijn.

Koppel 2 heeft wederom 1 bevrucht ei, zij broeden zelf.

Koppel 3 heeft het 1ste jong van de 1ste ronde, ze waren iets later met eieren, dus de voedsters gemist, 1 jong uitgekomen, als het nodig is kan deze mee met een paar postduiven, die ongeveer even oud zijn. De eerste dagen wordt er gelukkig wel gevoerd.

Koppel 4 had de 2de ronde bevruchte eieren, deze heb ik overgelegd naar een koppel voedsters, koppel ook weer even uit elkaar.

Volgend weekend wordt alles weer bij elkaar gezet, dan hebben we ook in beeld welke koppels voedsters weer beschikbaar zijn, de jongen die erbij liggen groeien aardig wordt zoetjes aan tijd dat de 2de broedschaal bijgezet gaat worden.

Voor de voortgang per koppel in de kweek kan je ook naar de links die rechts naast dit artikel staan.

zaterdag 28 maart 2015

Eerste jongen

Het duurt altijd veel te lang, maar deze week is het toch weer gelukt(zoals ieder jaar). De eerste jongen zijn geboren. Iets waar altijd weer naar wordt uitgekeken, het geeft weer een optimistische kijk op de toekomst voor de Holletjes. Bij koppel 1 en 2 allebei 1 bevrucht ei, dus ook 1 jong.
Wat het wordt weet ik niet, kan nog niets zien, alleen dat het groeit. Ze liggen, zoals eerder al vermeld, onder voedsterkoppels, allen koppel 3 broed zelf, te laat, geen koppel meer beschikbaar om de eieren onder te brengen. Koppel 4 heeft de eerste ronde niets, ze zijn na het leggen van het 2de ei niet gaan broeden.

de foto's hieronder zeggen genoeg:
Jong van koppel 2 geboren 25-3

Jong van koppel 1, geboren op 27-3





zondag 22 maart 2015

In blijde verwachting

Eigenlijk niet zoveel te melden, nadat ik vorige week de bevruchte eitjes onder voedsters had gestopt, de koppels uit elkaar, behalve koppel 3, te laat met  het eerste ei, konden dus niet meer verlegd worden, zullen waarschijnlijk de eersten worden die onder de ouders blijven liggen.
Koppel 4 was direct na het leggen van het 2de ei van de eieren af gelopen, late duivin van vorig jaar, moet nog wennen aan het systeem denk ik... Jammer op naar de volgende ronde.
De duivinnen hebben een weekje in de afdeling voor de jongen vertoefd, op het einde van de week was goed te merken dat ze er weer zin in hadden, ze wilden alleen maar naar de doffers terug.
Zaterdag heb ik ze weer bij elkaar gezet, hoop dat de 2de ronde iets meer bezette eieren zal geven, 1ste ronde valt meestal toch wat tegen, tenminste bij mij.
Gisteren een postduivenhouder langs gehad met zijn zoon, ook deze is aardig fanatiek. De holletjes stalen wel de show, spektakel in het hok, dan kom je niet tegen met de postduiven.
Als het goed is de komende week de eerste pulletjes!

Op de foto koppel 1 bij het weerzien.



zondag 8 maart 2015

Update kweek


Koppel 1 1ste ei op 07-03


Koppel 2 1ste ei 05-03/2de ei 07-03


Koppel 3, nog geen eieren


Koppel 4 nog geen eieren.

Tevereden over de eerste week, koppeldatum 01-03, volgende week alles op eieren, hopen dat de voedsterduiven gelijk lopen.

zondag 1 maart 2015

Gekoppeld!


Volgens afspraak met mezelf, duiven gekoppeld op 01 maart 2015.
4 Koppels zwartbont, verloopt prima tot zover.

zondag 22 februari 2015

Een paar zwartbonten van mijn hok

Een paar foto's van mijn dieren, klaar om volgende week gekoppeld te worden.

Doffer 2014

Duivin 2014

Duivin 2014

Duivin 2011

zondag 8 februari 2015

Waar komt die gekte vandaan?

Gisterochtend stond ik weer eens te dagdromen, weekend, tijd voor de duiven, iets om altijd weer naar uit te kijken. Mijn partner Vera vroeg me wat er aan de hand was, ik was blijkbaar weer ver weg. "Duiven", zei ik. Ze keek me eens aan en zei alleen maar: "Oh, ja".
Waar komt dat toch vandaan? Natuurlijk, relatie, kinderen en werk zijn vele malen belangrijker in mijn leven, maar toch is er altijd dat alles overheersende in mijn leven. Duiven.
Ik weet ook niet beter, vanaf mijn vroegste jeugd zijn mijn herinneringen gerelateerd aan duiven. Als klein hummeltje kon ik niet wachten om op zaterdagochtend mijn vader te helpen om hokken schoon te maken. Toen sierduiven, Modena's en Helmduiven. Daarnaast had mijn vader nog konijnen, ook voor tentoonstellingen. Ik kan nog feilloos in de prijzenkast van mijn vader de medailles aanwijzen die ik in die tijd in ontvangst mocht nemen op de tentoonstellingen die we bezochten.
Na een verhuizing kwamen op mijn 7de postduiven in mijn leven. Toen ik voor het eerst meemaakte dat er duiven van een schijnbaar enorme afstand weer naar huis kwamen, was ik verkocht. Kattekwaad en paaltjepingel op straat, voetballen bij de club met weer andere vriendjes, geweldig, prachtige jeugd gehad, alleen was er altijd weer die drang, de duiven. Als ze thuis moesten komen van een wedvlucht was ik van de partij, bleef soms zelfs weg van het voetballen op zaterdag, duiven was toch veel mooier?
Tot mijn 23ste ging het zo, toen verliet ik het ouderlijk huis om mijn eigen leven op te bouwen. Toch miste er iets, duiven. Betrapte mezelf er vaak op dat ik meer in de lucht liep te kijken dan voor me. Toen er gelegenheid was om weer een hokje te bouwen, werd die mogelijkheid meteen gepakt. Sierduiven, Holle Kroppers, postduiven was in mijn ogen te ingrijpend met kleine kinderen, druk werk en zo meer. 
Ook met de sierduiven dezelfde overheersende gekte. Alles aan de kant, wat me veel mooie herinneringen, overwinningen en veel kennissen heeft opgeleverd, in binnen en buitenland.
In 2004 een grote ommekeer, verhuizing naar Friesland. De duiven gingen mee, uiteraard, uiteindelijk in Engelum terecht gekomen. Mooi huis, maar vooral ruimte zat om flink uit te pakken met de duiven.
In 2010 hield ik het niet meer, er moesten weer postduiven komen, naast die andere passie, de Holle Kroppers.
Het brengt me eigenlijk in een onmogelijke positie, tijd is er tekort, mogelijkheden te over, altijd balanceren op wat wel en niet kan. Dat het kan is vorig seizoen bewezen. Maar die passie die in mij zit moet geleefd worden.
Mijn partner heeft er vrede mee en stimuleert, kinderen en inmiddels stiefkinderen weten niet beter en zijn vaak deelgenoot, mensen in mijn omgeving weten ook niet beter, John is met duiven bezig, altijd. De kinderen maken grappen: "Als er straks kleinkinderen zijn wordt jij Opa Duif!".
Het kan me niets schelen, ik ben er maar wat gelukkig mee.

zaterdag 7 februari 2015

Vanaf de zijlijn

Ik heb de laatste jaren de hobby wat vanaf de zijlijn bekeken. Drukke werkzaamheden, tegenvallende fokresultaten en het opstarten van een stam postduiven zijn hier debet aan.
De Holle Kropper heeft echter wel altijd in het hart gezeten, voor mij is er nooit twijfel geweest dat ik ze op het hok wilde hebben. Er is nog steeds geen sierduivenras, in mijn ogen, die aan de Holle kan tippen. Velen zullen hier natuurlijk anders over denken.
Als je van de zijlijn kijkt, gaan bepaalde zaken opvallen, je wordt wat objectiever in je beoordelingen over de gang van zaken en gebeurtenissen in sierduivenland, met name in de kringen van de Holle Kropper fokkers.
Een tijd lang was ik voorzitter van de Vrienden Holle Kropper Fokkers, feitelijk een afsplitsing van de speciaalclub HKC. Contradicties, onvrede onder fokkers heeft ooit de 2de club doen ontstaan.
Fokkers genoeg, naar Nederlandse begrippen. Populaire club en populair ras, in de beginjaren clubshows met meer dan 200 dieren, gouden tijden zo leek het.
Ondertussen bleef de HKC bestaan, leefden er 2 clubs naast elkaar die allebei begaan waren met de Holle Kropper. Ook in Duitsland was er een Holle speciaalclub, redelijk actief, met een goede achterban. Verder vinden we wat fokkers in de USA, Engeland, Zuid-Afrika, Australië en verspreid over Europa wat mensen.
Tijden zijn echter veranderd, het aantal fokkers is schrikbarend teruggelopen, inzendingen op shows zijn niet meer zo hoog, op veel grotere shows zijn nog nauwelijks Holle Kroppers te vinden. Een veeg teken. 
Wat ook opvalt is dat de gemiddelde kwaliteit van de Holle Kropper terugloopt. Ik zie de laatste jaren niet heel veel dieren van andere fokkers, wat me opvalt is dat er dieren hoog worden beoordeeld, die in mijn opinie 10 jaar geleden veel minder gescoord zouden hebben. Natuurlijk, topdieren zijn er nog steeds, gelukkig, maar gemiddeld is het allemaal wel wat beter geweest. Dit kan ook niet anders, competitie wordt minder op de shows, dus de drive om er een schepje bovenop te doen is er bij veel fokkers minder, de resultaten zijn immers nog steeds goed?
Ik wil met dit stukje geen klaagzang oproepen over hoe goed het "vroeger" allemaal wel niet was. Er zijn namelijk een aantal positieve zaken gaande, die mij optimistisch stemmen. 
Denk aan de actieve Facebook groep Holle Kroppers, die voor fokkers eigenlijk de manier is om met elkaar te communiceren. Daarnaast zijn er ook via buitenlandse groepen op Facebook steeds foto's te zien van fokkers die hun dieren graag willen laten zien. Actieve fokkers, blijkbaar met de Holle Kropper in het hart. 
Ik vernam vanuit de USA dat men toch weer gaat proberen om ook daar een speciaalclub op te richten, los van de Pouters and Croppers club, de paraplu waar daar de meeste kropper rassen vertegenwoordigd worden.
Mooie berichten die me optimistisch stemmen. Maar wat gebeurd er in Holland? Ik hoor nauwelijks iets, van geen van de beide clubs, de Duitse club is ook actief, maar hoe nauw is de samenwerking, cruciaal, hoe is het met de uitwisseling van kennis, los van contacten onderling. Wat wordt er nog gedaan aan promotie van het ras, om toch mensen enthousiast te maken voor de Holle Kropper. De Holle Kropper is Nederlands, dus is Nederland ook leading als het op de standaard aankomt.
Wat zorgen baart is dat er verschillend wordt gedacht over het ras, waardoor er verschillende fokrichtingen lijken te ontstaan, in de verschillende landen. Dit zal de doodsteek zijn voor een stuk Nederlandse cultuurhistorie.
Wat nodig zou zijn? Een stevige discussie, aan de hand van dieren die op verschillende shows als beste zijn beoordeeld, niet alleen dieren uit Holland, ook uit Duitsland, Engeland en wie weet nog verder weg. Topfokkers zouden hier hun mening moeten geven over de verschillende dieren, onder leiding van een enthousiast fokker, iedereen moet gehoord worden en de balans zal moeten worden opgemaakt. Op 1 lijn komen is lastig, maar eigenlijk ook eenvoudig te realiseren. De paraplu van de Facebook groep zou kunnen worden gebruikt, hierin is iedereen al gelijk, clubs of rang en stand speelt hier geen rol. Volgens mij ligt hier een kans.
Nogmaals, ik sta wat aan de zijlijn, mijn mening en waarnemingen hoeven geen gemeengoed te zijn, maar ik ben wel nieuwsgierig wie de handschoen durft op te pakken. Er zijn gelukkig nog genoeg mensen die de Holle Kropper een warm hart toedragen.

zaterdag 31 januari 2015

Onderweg naar een nieuw seizoen

Onderweg naar het kweekseizoen 2015. Bij veel liefhebbers zal er al gekoppeld zijn, of gaat dat een dezer dagen gebeuren. 
De Championsshow is weer geweest, dus einde showseizoen. Mooi medium, Facebook, goede foto's gezien van de mooiste dieren, verrassend dat er een blauwkras wint. 
Ik ben nog in voorbereiding op het kweekseizoen, gekoppeld wordt er rond 1 maart. Alles wordt dan gekoppeld. De Holletjes, maar ook alle postduiven. De eerste ronde van de Holletjes en de kwekers van de postduiven gaan dan onder de vliegduiven. Ik speel mijn postduiven op het nest, mooie gelegenheid om de jaarlingen goed bakvast te krijgen.
Tijdens de ruiperiode worden de duiven gewoon verzorgd, er wordt geen enkele medicatie gegeven. Ik hou er toch al niet van, vind dat vastzittende duiven gewoon gezond moeten blijven, er zijn nauwelijks invloeden van buitenaf die de biocultuur in het hok kunnen verstoren. Een normale hygiëne en verzorging moet dus voldoende zijn om de dieren goed door de rui te krijgen. Mochten er duiven zijn die tijdens de rui ziek worden, worden ze verwijderd. Dit zijn de zwakkelingen. Ook bij de postduiven wordt dit gehanteerd.
Ik heb echter 1 nadeel in dit verhaal, de postduiven zijn op hetzelfde hok gevestigd, deze komen veelvuldig in aanraking met andere duiven, raken dus ook makkelijker besmet. Ik ben door schade en schande wijs geworden, sinds de postduiven er weer zijn.
Voor het seizoen begint moet er dus gewerkt worden aan het boosten van het afweersysteem, preventief kuren tegen paratyphus, een paramyxo enting en wormenkuur. Voor de postduiven noodzaak, omdat de Holletjes in hetzelfde hok verblijven, ondanks de seperate afdelingen, moeten zij er ook aan geloven. Tegen Tricho(geel) wordt niet gekuurd, ik heb de ziekte al een aantal jaren niet opgemerkt, het hele jaar door knoflookteentjes en een beetje azijn in het water lijken een goede afweer voor het Geel.
De parastop kuur is al klaar, afgelopen week geënt tegen paramyxo en een wormentablet. De duiven hebben het goed doorstaan, de mest is super met voldoende dons. Voor mij een teken dat het er goed voorstaat. De posten bevestigen dit, de vliegploeg draait met gemak anderhalf uur om het hok, het beste teken van gezondheid. 
Ik zal 6 koppels Holletjes zetten, 4 koppels zwartbont waar ik jongen van wil, 1 koppel zwartbont die niet met elkaar matchen, misschien kunnen ze een paar eitjes uitbroeden, daarnaast 1 koppel alleen maar voor de fun, alleen zwartbont in het hok is prachtig, maar ook erg zwart/wit. Ook het laatste koppel kan wat werkzaamheden voor de andere koppels verrichten.
Niet veel koppels, maar ik ga voor kwaliteit, in 1 kleurslag, liever 10 jongen van een goede kwaliteit, dan 40 waarvan niets overblijft.

Succes in de kweek, ik wens iedereen minimaal 1 toppertje toe!